بین افزایش دما موتور و سطح کارآیی رابطه نزدیکی وجود دارد ، به شرح زیر:
تأثیر کارآیی بر افزایش دما
راندمان بالا افزایش درجه حرارت پایین است: راندمان حرکتی به نسبت توان خروجی به توان ورودی اشاره دارد ، راندمان بالا به این معنی است که موتور توانایی قوی در تبدیل انرژی الکتریکی به انرژی مکانیکی دارد و انرژی کمتری در طول کار از بین می رود. این انرژی از دست رفته معمولاً به عنوان گرما از بین می رود ، بنابراین موتورهای کارآمد گرمای نسبتاً کمی تولید می کنند و در نتیجه باعث افزایش دمای پایین تر می شوند. به عنوان مثال ، یک موتور صرفه جویی در مصرف انرژی ، مقاومت در برابر سیم پیچ داخلی آن اندک است ، از بین رفتن هسته نیز کم است و انرژی تبدیل شده به گرما در حین کار کمتر است ، بنابراین افزایش دما موتور نسبتاً اندک است.
راندمان پایین افزایش درجه حرارت بالا است: هنگامی که راندمان حرکتی کم است ، نشان می دهد که انرژی الکتریکی بیشتری به طور مؤثر به انرژی مکانیکی تبدیل نمی شود ، بلکه در اشکال مختلف از بین رفتن به انرژی گرما تبدیل می شود ، مانند از دست دادن مس در سیم پیچ ، از دست دادن آهن در هسته آهن و از دست دادن اصطکاک مکانیکی. این گرمای اضافی دمای موتور را افزایش می دهد و در نتیجه افزایش دما افزایش می یابد. افزایش دما موتور در حالت از دست دادن زیاد و راندمان بالا برای مدت طولانی ممکن است از محدوده مجاز فراتر رود ، پیری مواد عایق حرکتی را تسریع کرده و عمر سرویس موتور را کوتاه کند.
تأثیر افزایش دما بر کارایی
افزایش دمای متوسط تأثیر کمی بر کارآیی دارد: در یک محدوده دما خاص ، راندمان موتور نسبتاً پایدار است و تأثیر افزایش دما بر کارآیی آشکار نیست. این امر به این دلیل است که مواد و ساختار موتور تغییر دما را در حین عملکرد عادی در طراحی در نظر گرفته اند ، تا زمانی که افزایش دما در محدوده معقول باشد ، پارامترهای عملکرد موتور اساساً بدون تغییر باقی می مانند و راندمان را می توان در سطح بالایی حفظ کرد.
افزایش بیش از حد دما منجر به کاهش کارآیی می شود: هنگامی که افزایش دما از حد مشخصی فراتر رود ، تأثیر منفی بر کارآیی موتور خواهد داشت. از یک طرف ، افزایش دما باعث افزایش مقاومت در برابر سیم پیچ موتور می شود ، طبق قانون ژول ، افزایش مقاومت منجر به افزایش از دست دادن مس می شود و در نتیجه باعث کاهش کارایی موتور می شود. از طرف دیگر ، درجه حرارت بالا باعث ایجاد خاصیت مغناطیسی تغییر هسته موتور می شود و در نتیجه باعث افزایش ریزش آهن می شود ، اما همچنین بر شرایط اتلاف گرما در داخل موتور تأثیر می گذارد ، از بین می رود و از بین می رود ، به طوری که کارایی بیشتر کاهش می یابد. علاوه بر این ، افزایش دمای بیش از حد بالا ممکن است عملکرد روغن کاری موتور را بدتر کند ، از دست دادن اصطکاک مکانیکی افزایش یابد و همچنین منجر به کاهش کارایی شود.
به طور خلاصه ، افزایش دما موتور با سطح کارآیی تعامل دارد. در کاربردهای عملی ، به منظور اطمینان از عملکرد کارآمد و قابل اعتماد موتور ، لازم است اقدامات موثر اتلاف گرما را برای کنترل افزایش دما موتور انجام داده و محصولات حرکتی کارآمد را برای کاهش از دست دادن انرژی و بهبود کارآیی عملکرد انتخاب کنید.
